Begägnig

Ä Spatz

Eigentläch autägläch

mängisch sogar störend

u plötzläch steit er da vor mir

ufem Tisch

ganz nach

numä är und ig

I ghörä das fynä Chräblä

we sini Füessli ufe Tisch chömä

i gseh winer hüpft wi hektisch und doch

fyn sini Chopfbewegigä si

Scho isch er wieder wäg.

Demuet

Bärg

du bisch so starch

Feusä

hert u stabiu

scho immer da

grau

chaut

stiu

wyss vom Schnee

rot vor Abäsunnä

Bärg

du lehrsch mi Demuet

immer wieder

Adiö uf Zyt

Itz geisch

wäg vo hie

nid wäg vo mir

hoffentläch.

Es isch es Glück

dir begägnet z si.

Schön hei mirs gha

luschtigi Äbä

u ärnschti Gspräch.

Häbs guet

u bis gli.

Wind

Ds Gras uf derä chlynä Wisä vor mir

es tänzlet

liecht

mit sim unsichbarä Partner

imene eigete Takt

so liecht

so fyn.

Merci

Gangä,

eifach so.

Ä letschti stiui verabschidig,

für immer.

I erinnere mi immer weniger

a dä letscht Momänt.

A aues Angerä

derfür immer meh.

A di schönä,

a di chlynä,

a di fynä,

Wort,

Gestä,

Gedankä.

Dank dir

gsehni d Wäut und Mönschä

i ihrer ganzä Schönheit.

Ä sicherä Hafä

Du bisch dr sicher Hafä gsi,

nid numä für mi, nei – i gloubä für so viu Mönschä.

Zu jeder Tageszyt het mä zu eirä vo dä offenä Türä chönne inecho,

obde bisch daheim gsi oder nid. U jedä het gwüsst, daser so cha cho winer isch.

Truurig, verruckt, nachdänkläch, redseelig oder schwigsam. Es Gaffi, es Tee oder Glas Wy, mängisch o es Schnaps, chli Rueh und es offnigs Ohr u d Wäut isch für dä wieder guet oder zmingscht chli besser gsi. Weni mi a di zrügg erinnerä, de gspüri so unändläch viu Dankbarkeit. Dankbarkeit für dini Grosszügigkeit i so viunä Formä, für di ehrläch Gloubä und d Ungerstützig bi auem woni gmacht u probiert ha u äbä mängisch o kritischi Gedankä derzuä. Nid immer hani das aues chönnä anerkennä. Es blibt mi Dank a di, mi Respäkt für dini Mönschlächkeit. Du bisch nümme u villäch isches itz a mir.

Du u ig

Ächti Begägnigä, zwüschä dir u zwüschä mir.

Es brucht ke Fassadä mit schönem Aschtrich, ke suberä Ruum. Di Schönheit, das Ächtä, ds Wahrä i dir. Du darfsch mirs zeigä, du darfsch si, widä bisch.

Suechend

loufä mir dürd Wäut

fingä tue mir säutä

usserd was üs zeigt wird

mir suechä dussä

u würdä gschider innä

Adiö id Ewigkeit

We ds Läbä us dim Körper wott, de chlopfet der Tod und bringt mi usem Trott.

Är befreit di vom Sy uf derä Ärdä, vo auem wode bisch gsi und no hättsch chönnä wärdä.

Du wettisch villäch langsam ga, aber du trousch di nid los z la.

Nid wäg dir u dinä Tröim, wägä üs, wode nid wosch la stah unger dinä Birkäböim.

Aber grad denn,

genau denn,

wüsse mir irgendwiä, itz müesse mir di la zieh.

Vou Truur und und Dankbarkeit

Adiö id Ewigkeit.