Ufbruch,

zu nöiä Ufer. 

Nei.

Lösä vom autä, 

befreyä vo dä Beschränkigä,

ufbouä i mim Chopf. 

Ufbruch zu nöiä Ufer!

Villäch. 

Befreyä vom autä,

gspycheret i mim Körper. 

Ufbruch zu nöiä Ufer.

Klar, scho di ganz zyt. 

Wie ruhig du wirkst.

Ich beneide dich darum.

Ich beneide dich um deine Kraft,

um deine Grösse.

Du bist immer gleich und doch so wandelbar.

Du bist pure Schönheit.

Ich liebe dich.

Zwüschä zwöi Läbä,

da bini gsi,

da bini immer no.

Gseh ds Autä, füehlä mi im Nöiiä.

So wini immer ha wöuä,

und mirs doch glych niä ha chönnä vorsteuä.

Im Nöiiä het o ds Schwirigä ä Schönheit,

die wo si vorhär o scho het gha,

aber itz chani sä gseh.

Im Schwirigä si Chancä wo uf üs wartä.
Si wartä dru, weli Hautig mir inähmä, weli Entscheidigä mir träffä. I bi gforderet. Hiä und Itzä.

Jahrelang hani kämpft.

Kämpf, woni oft o mini Gränzä bi gstossä, gmeint ha, es geit nümme wyter.

Angst vordä Risikä wo ds Läbä bringt.

Ig ha so viu glert und wieder vergässä.

Ig bi so nach bi mir gsi, dasi mi nümme ha gseh.

So fescht gspürt, dasis nümme ha chönnä iordnä.

Ig ha Rueh gsuecht für mi z'Entspannä und bi im gröschtä Lärm vo mim Läbä glandet. Genau hiä hani min lang ersehnti Rueh gfungä.